امیرکبیر گفت :

 دوران افول و عقب ماندگی ملت ها زمانی شروع شد

که جای اندیشیدن را تقلید

جای تلاش و کوشش را دعا

جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را قناعت

و جای اراده برای رفتن و رسیدن را قسمت

و جای تصمیم عقلانی را استخاره گرفت

ای که از یار نشان می طلبی ، یار کجاست ؟

همه یارند ، ولی یار وفادار کجاست ؟

تا نپرسند ، به خوبان غم دل نتوان گفت

ور بپرسند ، مرا قوت گفتار کجاست ؟

رفت آن تازه گل و ماند به دل ، خار غمش

گل کجا جلوه گر و سرزنش خار کجاست ؟

صبر ، در خانه ویرانه دل هیچ نماند

خواب ، در دیده غم دیده بیمار کجاست ؟

در خرابات مغان ، هوش مجویید ز ما

همه مستیم ، درین میکده هشیار کجاست؟

بهتر آن است ، که نهان ماند راز

سر خود فاش مکن ، محرم اسرار کجاست

 دوباره فال حافظ و دوباره تو فالمی

 همیشه در خیالتم اگرچه بی خیالمی

نوروز این رفاقت را نگهبانی می کند

که باور کنیم قلب هایمان

جای حضور دوستانمان هستند

نوروز 1394 پیشاپیش بر شما مبارک

 میان "پرواز" تا "پرتاب"

 تفاوت از زمین تا آسمان است !

 پرواز که کنی ، آنجا میرسی که خودت میخواهی...

 پرتاب که کنند ، آنجا میروی که آنها میخواهند

 پس پرواز را بیاموز . . .

  باورت بشود یا نشود

 روزی میرسد که دلت برایم تنگ میشود

 برای خندیدنم ، گیر دادنم ، اذیت کردنم

 اما . . .

 آنروز دیگر من نیستم و

 هیچ کس

 تکرار دوباره من نخواهد شد . . .

 توی جاده ای که انتهایش معلوم نیست

 پیاده یا سواره بودن فرقی نمیکند

 اما اگه همراهی داشته باشی که تنهات نزاره

 بی انتها بودن جاده برات آرزو میشه . . .

وقتی که نیستی

شک دارم که بیایی

وقتی هم که می آیی

مطمئن نیستم که میمانی

وقتی هم که میروی

نمیدانم که باز میگردی یا نه ...

این

دو دلی ها . . .

دو راهی ها . . .

دو گانگی ها . . .

مرا خواهد کشت . . .

بیا ...

و یا

یکبار برای همیشه نیا . . .

1. راهور

2. فرماندهی شهرستان (تیم خودمون)

3. پاس

4. پلیس راه

 عشق

 یک حس مه آلود است

 که انتهایش را کسی هرگز نمی داند

اولین قانون پرواز دل کندن از زمین است

                            دلاتون آسمانی

 محرم زمان بالیدن است نه نالیدن

 تمرین خوب نگریستن است نه خوب گریستن

 نماد شعور مذهب است نه شور مذهب

 منتظران مهدی به هوش باشند

 که امام حسین (ع) را منتظران کشتند

 خدایا

 من عشق را آن زمان حس کردم

 که مادری مهربان

 بر چهره کودک خویش بوسه میزد

  در هیاهوی زندگی دریافتم که :

 چه دویدن ها که فقط پایم را از من گرفت

 چه غصه هایی که قصه کودکانه ای بیش نبود

 کاش در حین تلاش و توکل

 نه می دویدم و نه غصه می خوردم

 فقط خدا را می خواندم

 هر آنچه خواستم نیامد به دست

 چون که بیگانه بودم در این دنیای پست

 پی آب بودم کوزه به دست

 چون که آب یافتم کوزه شکست

 عید غدیر خم

 بچه های پادگان

جاتون خالی خیلی خوش گذشت

دخترا

دختر 1 : این مانتو رو چند خریدی

دختر 2 : 90 هزار تومن

دختر 1 : چه خوب خریدی

من یک مانتو خریدم 220 هزار تومن

پسرا

پسر 1 : شلوارتو چند گرفتی ؟

پسر 2 : 60 هزار تومن

پسر 1 : خاک تو سرت ، تو پاچت کردن

یه وقتایی هست

میبینی  فقط خودتی خودت

دوست داری ، همدرد نداری . . .

خانواده داری ، حمایت نداری . . .

عشق داری ، تکیه گاه نداری . . .

مثل همیشه ، همه چی داری و هیچی نداری . . .

به یاد رسم دلتنگی به یاد لحظه هایم باش

در این پاییز تنهایی تو تنها آشنایم باش

 آبجی گلم انشاا... صدساله بشی

 خیلی دوست دارم

 بعضی از حقایق خیلی ساده اند

 ولی درکش خیلی پیچیده و سخته

 مثل کنار آمدن با جمله :

 خب دوستت نداره زور که نیست

 فقط غروب جمعه نیست

 که دلگیر است

 کافیست دلت گیر باشد

 غمگینم و بلاتکلیفم مثل آن سنگی که

 نمیداند

 بال پرنده را بشکند یا دل کودک را . . .

 یک کاغذ سفید را

 هرچقدر هم سفید و تمیز باشد

 کسی قاب نمی گیرد

 برای ماندگاری

 باید حرفی برای گفتن داشت

 نگران رفتن ها نباشید

                 زمین گرد است .